Logo Inspiration

Foto's Website Inspiration 

Geschiedenis Zangvereniging Con Amore 1928 - 2015

door E.Somsen-Lieverdink.

Nijmansche Zangvereniging “Con Amore”, Halle Nijman, later Christelijke Zangvereniging. Opgericht 1 november 1928 Ledenaantal bij oprichting 26, Contributie 20 cent per maand.

Bestuur; J. Rijnsent, voorzitter, tevens zangdirigent. J.A. Loggers, secretaris, G. Langenberg, penningmeester. Overige bestuursleden; H. Bussink + mej. Pennings.

1^e besloten uitvoering met Kerst 1928, elk jaar herhaald.
1^e uitvoering in de Halse Kerk , maart 1929.

Con-Amore ca. 1930 Foto: Archief Con Amore
Boven v.l.n.r.; Hans Jurgschat (Duitser), Derk Peppelman, Bertus Bruil, Willem Maatkamp ( ’t Lanker), Bernard Lettink, Drikus Wassink (Assink), Hendrik Leuvenink ,
2^e rij Leida Kuiperij- Jansen, Hanneke Peppelman- Lovink, Hanna Goedhart, mej. Groenewegen, Mina ter Haar- Schuurman, Rika Meijerman, Hanna Kl. Hesselink,
Marie Leuvenink (Kappe), Mina Wassink (Assink), Dien Zaalmink- Vreman, mej. Klein Hesselink.
3^e rij mej. Kleinhout, mej. Plaggemars, mw. Goedhardt, mw. Rijnsent, meester Rijnsent, G. Langenberg, Johan Lettink, Anna Saalmink, Chrisje Roenhorst-Bruil,
4^e rij Rika Reuterink, Anna ter Maat (Stikkert), Dien Wikkerink- Bussink, Mina Reuterink, Leida Hartemink- Legters, Mina Eenink, Drika Eenink.

Verloop ledenaantal; 41 in 1929, 35 in 1932, 48 in 1934, 26 in 1937 en dit zal in de volgende jaren sterk blijven schommelen.

De Kerstuitvoering op 27-11-1931 samen met kinderkoor bestaande uit kinderen van de Halle Nijmanschool uit de klassen 5, 6, 7 en 8 is een succes.

Op het concours op 10 mei 1934 behaalt Con Amore de 1^e prijs.
1936 programmaboekje. Foto: Archief Con Amore

Tijdens een uitvoering in 1936 kon van de opbrengst van de verloting een piano gekocht worden.
Door de mobilisatie in 1938 konden 3 koorleden niet aanwezig zijn tijdens het 10 jarig bestaan van het koor.
De uitvoeringen die in het kerkje in de Slangenburg werden gegeven, werden zeer goed bezocht, in Halle zelf was de belangstelling minder.

1938 het 10 jarig bestaan. Kranten artikel. Foto: Archief Con Amore

In de zomer van 1940 werd een gepland concert in Halle van hogerhand niet toegestaan.
De bezetter hanteerde een samenscholingsverbod.
Het Kerstconcert in 1941 kon gelukkig wel door gaan, tewerkgestelde arbeiders uit Den Haag/Scheveningen en ds. Zijlstra woonden dit concert bij.

1943 ca. Foto: Archief Con Amore.
Boven v.l.n.r. Wim Groot Nibbelink, Bart Steenbergen, Jan Droppers.
2^e rij, Grada Hofs, Gerda Wassink, Riek Westerhof, Hermien Peppelman, Grada Woolschot, Dien Wassink, Gerrie ter Maat, Jo Veenink, Drika Dunnebach, Jo Scheffer, Riek Luimes, onbekend.
3^e rij Gerda Scheffer, Christien Helmink, Dies Luimes, Dies Bussink, Jan Rijnsent dirigent, Wim Groot Nibbelink, Gert Hebbink, Jan Leerink, Riek Legters, Grada Woolschot.

Het schoolgebouw in Halle Nijman werd in 1944 in beslag genomen, waardoor de school geen lessen konden geven en zangvereniging Con Amore hun repetitielokaal kwijt raakten.

Op 8 maart 1944 was de laatste keer in de oorlog dat het koor een bruidspaar toezong.
Om plunderingen te voorkomen werden tijdens de oorlog de verenigingspapieren en kassa bij een boerderij ondergebracht die helaas door oorlogshandelingen afbrandde, waarbij de notulen en kasboeken van de eerste jaren verdwenen.
Goede Vrijdag en Stille Zaterdag van 1945 blijven in gedachten en worden elk jaar weer herdacht.
Het bevrijdingsconcert in 1945 werd samen met de Halle Heide gehouden bij de Fa. Coops aan de Dorpsstraat in Halle.
Op 19 juni 1945 werd hulde gebracht aan oud koor lid G. Brusse uit Doetinchem die behouden terugkwam uit het concentratiekamp waar hij 14 maanden doorbracht, de vreugde van de terugkeer werd op 19 augustus 1945 tenietgedaan door het sterven van het zoontje van dit jonge echtpaar.

Voor een optreden buiten Halle Nijman kwam voor het koor een vrachtwagen van Coops Halle of fa. Dimmendaal uit Zelhem voorrijden, tegenwoordig ten strengste verboden en ook totaal ongeschikt voor personenvervoer.
Na 1950 werd de firma Lijstertours uit Zelhem ingeschakeld om het koor naar concoursen te brengen.
1953 koor en bestuur bij het 25 jarig bestaan.  Foto: Archief Con Amore

Uit het koor kwamen meer dan 60 huwelijken voort, waarna sommige koorleden verhuisden naar een andere gemeente en dan niet meer meezongen in het koor.
Het ledenaantal schommelde mede daardoor, waardoor er in sommige jaren niet voldoende zangers waren om mee te doen op concoursen in de regio.

Tijdens de jaarlijkse uitvoeringen werd er een toneelstuk opgevoerd, maar door het geringe ledenaantal was het onmogelijk om een gezelschap van buitenaf in te huren zodat de koorleden naast de zangstukken ook de toneelstukken instudeerden.

1956 was een beslissend jaar, het ledenaantal was geslonken naar 14 koorleden en het bestuur stond voor de beslissing tijdelijk stoppen of doorgaan.
De Ring Gelderse Achterhoek, een overkoepeld orgaan voor zangkoren, nam de Christelijke Zangvereniging Halle Nijman “Con Amore”,  weer opnieuw aan als lid nadat er door het gewijzigd bestuur een herstart werd gemaakt met een nieuwe dirigent, dhr. Luimes die 10 jaar, van 1956 tot 1966 zou blijven.
Door samen te werken met 3 andere zangverenigingen komt er vanaf 1960 weer schot in de zangvereniging en stijgt het ledenaantal in 1961 weer tot 26.

1958ca.  Foto: Archief Con Amore
Bovenste rij v.l.n.r.; Gert Groot Nibbelink, Mientje Beking, Herman Heinen, Nelly Beking, Harry Westerveld, Hennie Teerink, Grada Heinen, Gert Wassink.
2^e rij v.l.n.r.; Bennie Groot Wassink, Han ter Maat, Riek Westerhof, Hennie Klein Hesselink, Riek Hilferink, Wim Menkhorst, Johan Beking.
3^e rij v.l.n.r.; Grada Groot Wassink, Diene Wassink, Gerda Wassink, Hetty Berendsen, Riek Jansen- Waarlo, Willemien ter Maat.
Namen bij foto door Mw. Riek Menkhorst- Hilferink.

De repetitieavonden werden altijd in een klaslokaal van de Halle Nijmanschool gehouden, tot er op 3 december 1964 door sloop opeens geen leslokaal meer beschikbaar was.
Zonder voorafgaand bericht was dit lokaal gesloopt en moest er in allerijl een ander klaslokaal worden schoongemaakt.
Om dit soort calamiteiten in de toekomst te voorkomen werd er een nieuw verenigingsgebouwtje door het schoolbestuur van de Halle Nijman beschikbaar gesteld voor alle verenigingen in de Halle Nijman.
Na 28 jaar nam dhr. J. Rijnsent op 1 april 1966 afscheid van “zijn” Con Amore, maar blijft beschikbaar als invaldirigent.

1966 Bij Lovink in Halle -Nijman. Foto: Archief Con Amore

Als op 30 juni 1966 dhr. Luimes stopt als dirigent wordt hij opgevolgd door dhr. Helmink uit Silvolde, die echter al op 14 november 1966 stopt om gezondheidsreden. Gelukkig vinden ze in dhr. Schierboom uit Zelhem een tijdelijke invaller.
Dhr. G.H. Kolling uit Zelhem, dirigent en tevens pianostemmer kwam op 17 november 1966 en bleef tot 18 december 1970.
Ook andere zangverenigingen hadden moeite met het op peil houden van het ledenaantal.

Door zangersavonden te organiseren waarop het koor slecht enkele liederen zong en zo samen met andere koren een avond vulden, steunden de koren elkaar en kwam er weer animo voor het zingen waardoor het leden aantal groeide.
Onder leiding van dhr. Wijkamp uit de Wolfersveen, die vanaf 18 december 1970 tot januari 1980 als dirigent voor het koor stond bloeit het koor weer op en behaalt het koor weer prijzen op concoursen.

1978 bij het 50 jarig bestaan. Dir. Wijkamp. Foto: Archief Con Amore

Van de tochtjes naar de concoursen maakt het koor een gezellig dagje uit en bezoekt na afloop de bezienswaardigheden in de omgeving, gevolgd door een gezamenlijke maaltijd.
dhr. Wijkamp werd opgevolgd door dirigent Jan Kleve uit de Keyenborg, een zeer geliefd persoon, waar de koorleden mee wegliepen, hij kwam op 7 februari 1980 en stopt op 6 september 1989.
6 nov. 1983 Concours Varsseveld met dirigent Jan Kleve. Foto: Archief Con Amore

Er werden in de loop der jaren diverse jubilea gevierd en serenades bij bruiloften gebracht.
Om aan de nodige financiën te komen werden er tijdens de uitvoeringen prijzen verloot. Daarnaast werd er oud papier ingezameld en bloemen verkocht.

1988. 60 jarig Bestaan. Foto: Archief Con Amore
Boven v.l.n.r.; Johan Beking, Manna Munsterman- Arentsen, Han Peppelman, Annie Veenink- Bruiyel, Jan Wassink, Hermien Jansen- Smeitink, Wim Kreeftenberg, Antje Dunnebach- Jansen, Gert Schoppers, Hentje Saalmink- Beeftink, Wim Menkhorst.
2^e rij Ada Gesink- Groot Wassink, Jens Bruil- Hobelman, Grada Woolschot- Groot Nibbelink, Gerda Bulten, Erica van Zanten, Willy Schieven- te Kiefte, Ton Menkhorst,
Hettie Berkelder- Berendsen, Anneke Wassink- Grievink, Gerda Klein Wassink- Luesink, Gerda Roelofs- Groot Nibbelink.
3^e rij, Dinie Waarlo- Luymes, Dinie Hendriksen, Jan Kleve dirigent, Gerrie te Bokkel- Oldenhave, Bennie Groot Wassink, Minie Althof – Klein Hesselink, Wim Woolschot, Gerrie Susebeek- Klanderman, Riek Menkhorst- Hilferink.

6 september 1989 afscheid Jan Kleve als dirigent. Foto: Archief Con Amore


Na Jan Kleve komt schoolmeester Rob Kasteleyn uit Zelhem van september 1989 tot 1996, opgevolgd door Wim Gussinklo die van 1 september tot 2002 het dirigentstokje zwaait. 

2003 huldiging mevr. Menkhorst. Foto: Archief Con Amore

2005 Optreden in de kerk. Foto: Archief Con Amore
2008. 80 jarig bestaan. Foto: Archief Con Amore

2009 Huldiging trouwe leden Foto: Archief Con Amore	2009 Jubilea Foto: Archief Con Amore

2011 Oktober uitvoering Foto: Archief Con Amore

Mw. Ans Strik komt vanaf 2002 en neemt afscheid in januari 2012. Hierna volgt Mariet Wasser haar op, totdat er in oktober 2015 de laatste uitvoering plaatsvond en de Christelijke Zangvereniging “Con Amore  helaas op hield met bestaan.
2014 Dirigente en pianiste Foto: Archief Con Amore

2015 Laatste uitvoering. Foto: Archief Con Amore

Ellie Somsen voor Oud Zelhem 2017.

Con Amore heeft zijn laatste lied gezongen.
Door Jan Oonk. 

Dit artikel is ook verschenen in de Kronyck in 2018, het blad van de Oudheidkundige Verenigingen Gaanderen, Doetinchem en Zelhem.

“Van Zelhem uit is er een ongebaande weg naar de Nijman. Hij gaat door woeste heidestreken en lage moerasgronden. Er is nog niets ontgonnen en huizen of boerderijen staan er niet. Als je aankomt in de Nijman lijkt het, of de wereld ophoudt. Behalve de school, het evangelisatiegebouw en het meesterhuis is er geen huis te bekennen, met uitzondering van een woning, de Stampert  genaamd. Verder lijkt het hier het einde van de wereld.” Zo beschrijft Eduard Gerdes aan het einde van de negentiende eeuw zijn bezoek aan de school in Halle-Nijman.Gerdes was een evangelist die in 1859 vanuit Amsterdam in Doetinchem was neergestreken, daar overleed hij in 1898. Hij was de wegbereider voor de bekendere dominee Van Dijk, die vanaf 1863 in Doetinchem werkzaam was.

“Woont hier nog iemand?”, gaat Gerdes verder. “Jawel, want de school wordt bezocht door ruim 130 leerlingen en die moeten toch ergens vandaan komen. Ze wonen in kleine huisjes en armelijke hutten ergens op de Halse heide of in IJzevoorde.”Helemaal het einde van de wereld is het daar dus niet in Halle-Nijman. Vanwaar anders die 130 leerlingen op de in 1873 door dominee Van Dijk opgerichte school? En hoe zou amper dertig jaar later, op 1 november 1928 om precies te zijn, een zangkoor met 26 leden dan het licht kunnen zien?

Schoolhoofd Rijnsent
De oudst bekende foto van Con Amore dateert uit 1930. In het midden schoolhoofd en dirigent Jan Rijnsent, met links naast hem zijn vrouw. Foto: Archief Con Amore

Drijvende kracht achter het zangkoor is Jan Rijnsent, die kort daarvoor (per 1 maart 1927) is benoemd tot hoofd van de lagere school in Halle-Nijman. Rijnsent is in 1901 geboren in Katwijk en voordat hij in Halle-Nijman aan de slag gaat was hij onderwijzer in Apeldoorn. Daar is hij op 3 juni 1925 getrouwd met Hendrika Pietertje Zijdeveld en daar wordt ook hun eerste dochter geboren. Na zijn komst in Halle-Nijman volgen nog twee dochters en een zoon.

De jeugdige Rijnsent is in die beginjaren zowel dirigent van het koor (directeur wordt het dan nog genoemd) als voorzitter van het bestuur. Het oprichtingsbestuur van het koor wordt verder gevormd door J.A. Loggers (secretaris), G. Langenberg (penningmeester), terwijl het wordt gecompleteerd door H. Bussink en mej. Pennings. De contributie wordt vastgesteld op 20 cent per maand en geoefend wordt er in een van de twee lokalen van de christelijke lagere school in Halle-Nijman.

Christelijke Zangvereniging ‘Con Amore’ wordt de officiële naam van het koor. De christelijke grondslag wordt weerspiegeld in het repertoire, dat voornamelijk bestaat uit christelijke liederen. Pas veel later, in het laatste kwart van de twintigste eeuw, doen ook meer bekende wereldlijke deuntjes hun intrede met titels als Tiritomba, Kaljinka en zelfs Conquest for Paradise van Vangelis. Elke jaarvergadering en elke donateursavond wordt voorafgegaan door lezing van een Bijbeltekst en gebed. Rijnsent combineert de functies van dirigent en voorzitter tot 1945. In de ledenvergadering van dat jaar draagt hij de voorzittershamer over aan Wim Groot Nibbelink.

De rijmende secretaris

Secretaris Loggers heeft gevoel voor historisch perspectief, zo blijkt uit zijn eerste jaarverslag eind 1929. “Al heeft onze vereeniging nu pas één jaar bestaan, en dus nog niet veel beleefd en meegemaakt, toch is ’t voor later een kostbaar bezit om eens te kunnen zien, hoe de vereeniging begon, en met welk doel ze was opgericht …” Loggers zelf is overigens slechts één jaar secretaris geweest, in 1929 verhuist hij naar elders. Zijn opvolger wordt H.W. Teerink. Bij het schrijven van zijn eerste jaarverslag eind oktober 1930 is deze blijkbaar al volop in Sinterklaasstemming, want zijn hele verslag is in rijm opgesteld.

“In’t bestuur kwam ook eenige verandering

Daar de secretaris Loggers naar Hilversum ging.

Voor hem in de plaats kwam Teerink als schrijver

Die dit baantje waarneemt met heel veel ijver.

Ook vertrok vriend Bussink, maar wat die daarbij dee …!

Hij nam van de sopranen er stiekum eentje mee.”

En zo rijmt Teerink er ruim twee bladzijden lang lustig op los. Overigens snijdt hij met zijn opmerking over vriend Bussink die er met een van de sopranen tussenuit knijpt een interessant punt aan. In de loop der jaren kwamen uit Con Amore meer dan zestig huwelijken voort. Helaas vertrokken veel van die jonge echtparen naar elders en dan telde het koor meteen twee leden minder.

Eigen piano

Tot de vaste jaarlijkse optredens behoort de zelf georganiseerde zangavond voor donateurs, met in de pauze de onvermijdelijke verloting en na de pauze een toneeluitvoering. Meestal wordt voor het toneel een extern gezelschap ingehuurd, maar het komt ook voor dat er door de eigen leden iets wordt ingestudeerd. Plaats van handeling van de donateursavonden is lange tijd zaal Nijhof in Halle, na 1970 afgewisseld met zaal Lovink in Halle-Nijman.Verder zijn er optredens tijdens kerkdiensten, meestal in de kerk van Halle of de kapel in de Slagenburg. Vooral op christelijke feestdagen, maar ook bij huwelijken en begrafenissen. Verder organiseert de Ring Geldersche Achterhoek jaarlijks een concours, terwijl Con Amore ook wordt uitgenodigd bij clubavonden van zusterverenigingen. Na de oorlog wordt ook met regelmaat opgetreden in bejaardentehuizen en verzorgingsinstellingen die dan als paddenstoelen uit de grond schieten.

In de zomer van 1937 wordt een verloting gehouden, die het mogelijk maakt om voor 185 gulden een eigen piano aan te schaffen. Tot die tijd was men aangewezen op het orgel van de school.Naast het koor en zijn dirigent vormde de begeleidende pianist natuurlijk een bepalend element, al wordt daar in de notulen eigenlijk nooit melding van gemaakt. Pas vanaf 1992 wordt ze in de jaarverslagen consequent genoemd. Mevr. Leni de Bruijn-Gons is dan pianiste, in de loop van 1994 wordt ze opgevolgd door mevr. D. Prinsen-Hofs. Vanaf 1998 komen we de naam van Annemarie Hilferink tegen.

Crescendo

Het ledental ontwikkelt zich de eerste jaren crescendo, om in muziektermen te blijven. In 1934 wordt het hoogtepunt bereikt, wanneer maar liefst 48 leden worden geteld. In dat jaar wordt op Hemelvaartsdag op het jaarlijkse concours van de Ring ook de eerste prijs behaald met 312 punten. “Toen kwamen de tongen los, en ging het in vroolijk gezang door de straten van Zutphen …”, schrijft secretaris H. Wassink in zijn jaarverslag. Met een versierde bus van de Geldersche Tramwegen wordt de reis terug naar Halle-Nijman ondernomen. Een luxe-oplossing, want voor de oorlog wordt ook vaak gebruik gemaakt van een vrachtwagen van Coops uit Halle of Dimmendaal uit Zelhem.

1943 Con Amore tijdens de oorlogsjaren. Foto: Archief Con Amore

De oorlog en de aanloop daar naartoe gaan ook Con Amore niet ongemerkt voorbij. Tijdens de mobilisatie worden een aantal leden opgeroepen en in 1944 wordt het schoolgebouw gevorderd door de Duitsers. Kort na de bevrijding, op 19 juni 1945, wordt een zanghulde gebracht voor het echtpaar Brusse. Voormalig lid en verzetsman G. Brusse is kort daarvoor teruggekeerd uit het concentratiekamp Oraniënburg. Helaas is zijn gezondheid dermate verzwakt dat hij op 19 augustus van dat jaar alsnog overlijdt, nog maar 22 jaar oud.

Stekker eruit

Na de oorlog komt Con Amore in een neerwaartse spiraal terecht. Het ledental begint terug te lopen, zelfs zodanig dat men niet meer als volwaardig koor kan deelnemen aan concoursen van de Ring en het lidmaatschap wordt dan ook opgezegd. In 1956 telt Con Amore nog maar 14 leden en op een extra ingelegde vergadering op 11 september van dat jaar wordt besloten om de stekker eruit te trekken. Dan maakt Rijnsent, al 28 jaar dirigent, een groots gebaar. Hij is bereid om terug te treden en plaats te maken voor een jongere kracht die het koor misschienweer nieuw leven in kan blazen.

Dat lukt allemaal wonderwel. Tot nieuwe dirigent wordt benoemd de heer Luimes uit Doetinchem en het ledental stijgt weer tot een stabiel niveau rond de 25. In 1961 neemt men weer deel aan een concours van de Ring. Rijnsent blijft betrokken bij het koor, hij wordt in ieder geval regelmatig genoemd als degene die de optredens van Con Amore opent en aan elkaar praat. Tot 1966, wanneer hij met pensioen gaat en Halle-Nijman verlaat.

Een foto van Con Amore uit 1961. Het koor kruipt dan net omhoog vanuit een diep dal.Foto: Archief Con Amore

Op 3 december 1964 blijkt het oefenlokaal plotseling gesloopt te zijn in verband met een grootscheepse renovatie, zonder voorafgaand bericht. Bij de nieuwe school wordt echter een aparte ruimte gebouwd, waar Con Amore en ook andere verenigingen in Halle-Nijman gebruik van kunnen maken. Totdat de school de ruimte nodig heeft om de kleuterschool in onder te brengen. Volgens de notulen wordt dan voor de oefenavonden uitgeweken naar de kapel in de Slangenburg, maar dat moet maar voor een korte periode zijn geweest. Al snel wordt weer een van de klaslokalen geschikt gemaakt, begin deze eeuw wordt uitgeweken naar café Lovink en dat zal de laatste jaren de thuisbasis blijven.

Dirigenten

Op 30 juni 1966 stopt de heer Luimes als dirigent en wordt opgevolgd door de heer Helmink uit Silvolde. Om gezondheidsredenen stopt deze echter al in november van datzelfde jaar, waarna G.H. Kolling, dirigent en pianostemmer uit Zelhem, het stokje overneemt. Kolling blijft tot 18 december 1970 en wordt dan opgevolgd door de heer Wijkamp uit Wolfersveen. Onder zijn leiding bloeit het koor weer op en behaalt het weer prijzen op concoursen. In 1971 wordt op een concours in Diepenveen met 330 punten de eerste prijs behaald in de tweede klasse.
In januari 1980 doet dirigent Jan Kleve, veehouder en muziekliefhebber uit de Keyenborg, zijn intrede. Samen met zijn vrouw Riet, die dezelfde muzikale passie deelt, heeft hij vijf koren onder zijn hoede. Onder leiding van Kleve wordt in 1981 een muzikaal hoogtepunt bereikt wanneer met 336½ punten de eerste prijs word behaald in de tweede klasse. Dat wordt nog eens herhaald in 1983, nu met 300 punten.

6 september 1989 afscheid Jan Kleve als dirigent. Foto: Archief Con Amore

Jan Kleve wordt in 1989 opgevolgd door Rob Kasteleijn uit Zelhem, die in 1996 plaats maakt voor Wim Gussinklo. Daarna volgt Ans Strik en vanaf 2012 is Mariet Wasser de (laatste) dirigent.

Het einde

In 1987 wordt het initiatief genomen tot een jaarlijkse bloemenactie, om wat extra geld in het laatje te brengen. Strategisch wordt gekozen voor de dag voorafgaand aan Moederdag en de actie blijkt een doorslaand succes. In topjaren wordt de kas met meer dan 1600 euro aangevuld en dat is meer dan welkom.

Tijdens de eeuwwisseling floreert Con Amore nog volop en telt 37 leden. Wel wordt in die tijd rond de eeuwwisseling al gesproken over de duidelijke vergrijzing van het koor, blijkt uit de jaarverslagen. In de jaarvergadering op 10 februari 2000 wordt de vraag gesteld: “Kunnen we niet meer ons best doen om nieuwe leden te krijgen?” Secretaris Vriezen notuleert dan: “Na discussie komen we tot de slotsom dat de jeugd misschien wel zegt ‘die liederen willen we niet’. We moeten misschien wel meer liederen zingen in de stijl van Kyrie. Meer nummers zingen van deze tijd. Meer zingen in het Engels. Misschien dat daardoor de afstand naar de jeugd kleiner wordt.”

Die modernisering komt er wel (al blijft het christelijke element conform de statuten een leidend motief), maar niet de aanwas met jongere leden. Zo zet de vergrijzing jaar na jaar verder door. Bijkomend probleem is, aldus Riek Menkhorst-Hilferink, dat vooral mannen tot de afvallers behoren. Zij is de laatste voorzitter van Con Amore, haar man Wim was dat eerder van 2000 tot 2004. De laatste jaren telt het koor nog maar drie mannelijke zangers. Er is nog een voorstel geweest om als vrouwenkoor verder te gaan, maar volgens Riek Menkhorst was daar weinig animo voor.

2003 huldiging mevr. Menkhorst. Foto: Archief Con Amore

Het vinden van geschikte bestuursleden wordt ook steeds moeilijker (de laatste jaren is Riek Menkhorst zowel voorzitter als secretaris) en voor de jaarlijkse bloemenactie ontbreekt op een gegeven moment ook de benodigde vitaliteit. Zo komt op de jaarvergadering van 2015 onvermijdelijk de vraag aan de orde: “Gaan we door of stoppen we?” Volgens Riek Menkhorst telde het koor op dat moment nog een kleine twintig leden, slechts negen zagen er nog wel muziek in om door te gaan. Te weinig om levensvatbaar te zijn. En zo zingt Con Amorein 2015, na 87 jaar, haar laatste lied in zaal Lovink en wordt het stil in Halle-Nijman.

Het laatste optreden van Con Amore in oktober 2015 bij café Lovink in Halle-Nijman.Foto: Archief Con Amore

Website opmaak: H.M. Somsen 

Historie ijsbaan HA-WE-HE HO.

In de B&W-vergadering van 22 november 1934 (burgemeester G.J.Massink en secr. L.K.Wierenga) wordt aan J.W. Dierssen, Koopman, vergunning verleend tot het plaatsen van een benzinemotor van 5-8 P.K.,voor het in werking brengen van een pompinstallatie ten dienste van de watervoorziening van een op te richten ijsbaan, in het pand Heidenhoek, B no.73, kadastraal bekend, gemeente Zelhem, Sectie G no.1300.( uit: afschrift Vergunning Hinderwet, privé archief Willy Dierssen, kleinzoon).

In de regionale krant verschijnt een mooi artikel met foto van de nieuwe baan in aanleg. De journalist schrijft:

“Met een durf en voortvarendheid,die in dezen tijd prettig aandoet (het is immers crisistijd),heeft de heer J.Dierssen,eigenaar van cafe Halfweg aan den weg Zelhem-Doetinchem,besloten tot den aanleg van een ijsbaan.Dat het wat goeds wordt,bewijst de foto.”

De baan wordt 334 m.lang en 10 m breed,terwijl nog een apart kinderbaantje aanwezig is. De waterstand in de omringende slooten is hooger gelegen dan deze baan, zoodat het gemakkelijk is eenige centimeters water op de baan te laten lopen;na twee nachten vorst verwacht men reeds op deze baan te kunnen rijden;door toelating des nachts van nieuw water is de baan in prima conditie te houden. Er komt een muziekkoepel, tevens consumptie-tent;de baan wordt electrisch verlicht,er zijn aardige zoden zitplaatsen overal, enz. ’s Zomers overweegt de heer Dierssen hier grasbaanwielerwedstrijden e.d.te doen houden.

Het werk wordt uitgevoerd door de N.V.Aannemers Mij.v.h. D.Jansen & Zn,te Aalten”. In de winter van 1934/35 kon er gelijk gereden worden.

Kunstschilder H.E. Knaake (geb.2-2-1863,overleden 24-12-1948), hobby schoonrijden, opende met zijn 73 jaar “Dierssen-Halfweg” met een eerste rondje Hij gold als een ontwikkeld man en schaatste met zijn breed gerande hoed vaak als er ijs was.

Opening van de IJsbaan door kunstschilder H.E. Knaake in de winter van 1934/1935 en hier toonde de 73 jarige kunstschilder nog zijn kunst van het schoonrijden.
Foto: J. Knaake. Foto in kleur gezet. 

Foto uit collectie D.J., van fam. Diersen

De ijsbaan na de verbeteringen in 1934 Foto: Coll. H.M. Somsen

  Opnamen uit winter 1934-35. Foto uit collectie Harry Somsen, foto in kleur gezet.   
vlnr: Hubenet, Jo Bussink, Fransje Reichman, W. Kreunen, H. Bruggink, Meier Jacob, A.H. van Arragon en J. Wormgoor

Deze ijsbaan is aangelegd in 1934 door E.W. Dierssen (café Halfweg). In de jaren dertig heeft de heer A.L. Gerritsen geprobeerd een ijsbaan te maken tussen Kerkweg en Kastanjelaan. Met behulp van de brandweer werd het ondergespoten, maar het water liep weg. De baan was 334 meter lang en 10 meter breed, en een apart kinderbaantje. De muziek koepel was aanwezig waar ook consumpties genuttigd kon worden. De baan kon 's avonds verlicht worden. In die tijd overwoog dhr. Diersen ook om hier grasbaanwielerwedstrijden te houden, of die ooit georganiseerd zijn is niet bekend.
Het middenterrein is later wel gebruikt voor voetbal wedstrijden.
 De foto is omstreeks 1945 gemaakt.Foto uit collectie Eef Oosterink  

Foto uit collectie Harry Somsen



Krantenknipsel uit collectie Gerard Bruil

Uit het archief van Willy Dierssen blijkt dat in 1948 de politie toestemming verleende om de baan op zaterdag 21 februari en volgende dagen te openen. Openingstijden waren: 13-17 uur en 18-22 uur. De heer Dierssen moest daarvoor vermakelijkheidsbelasting betalen aan de gemeente-ontvanger, de heer L.J. Bieleman, tot een bedrag van F 276,85, een aanzienlijk bedrag in die tijd.


Advertentie uit collectie Harry Somsen.

Het oorspronkelijk plan voor de ijsbaan is gemaakt door B.Jansen,directeur, te Aalten en is ingediend op 1 november.1934. Op de baan is een damestoilet opgenomen in de eerste buitenbocht en een herentoilet in de tweede. In de verhalen van Zelhemmers ontstonden in ijsperiodes vele liefdesrelatie: Ijsbaan Halfweg was het huwelijksbureau in de winter.
Tot nu toe hebben we een blijvende relatie kunnen ontdekken: Jan Eelderink (loonbedrijf) en zijn vrouw Greta.
Jan Eelderink is nu voor IJsvereniging Zelhem de watermeester.

Voor veel meer tegenwoordige informatie bekijk de website: www.ijsverenigingzelhem.nl

Brug en schaapskooi. Foto: IJsvereniging Zelhem.

Lees ook bij Verhalen met Zelhem, het verhaal over de IJsbaan Halfweg. 

Dit in de Achterhoek goed bekend staande koor werd opgericht in 1949 en hadden direct er 17 leden. De eerste naam van het koor was Eltheto, dat later veranderde in Christelijk mannenkoor Zelhem.  Het Mannenkoor, een jaar na de oprichting. Zittend v.l.n.r.:H. Oosterink,H. Klein Molenkamp, Th. de Vries, W. Smeenk, G.j. Scheffer (dirigent), P Schumacher, B. Radstake, R. van Doorn, G. Smeitink, W. Roenhorst, H. Koeslag. Daarachter staand, v.l.n.r.:  M. Damstra, W. Jansen, A. Radstake, Joh. Klein Holte, G. Jansen, J. Oldenhave, A. Kraayenbrink,, H. Bulten en W. Beeftink. Achterste rij, v.l.n.r.: H. Ellenkamp, J. Radstaak, J. Steenbergen, D. Ooijman, M. Bertram, A. Graffelman, G. Bulten en J. Oosterink. De eerste voorzitter was Piet Schumacher. Op 2 maart 1950 was de eerste uitvoering. Foto uit de collectie van G.J. Scheffer. Ca. 1952 achter het gebouw van Christelijke Belangen. Foto website: Chr. Mannenkoor Zelhem. Dirigent en medeoprichter Gerrit Scheffer stond 39 jaar voor het (zijn!) koor. Door zijn wegvallen werd, na een korte waarneming door Willem Maatkamp, Nick Moritz de volgende dirigent. Hij bracht nieuwe ideeën in en het repertoire werd langzaam aangepast. Ook maakte het koor kennis met zang- en ademhalingstechnieken. Omdat Moritz al na twee jaar kansen kreeg bij een ander Achterhoeks koor kwam de jonge dirigent Willem-Jan van Asselt dirigeren. Door zijn aanpak kreeg het koor opnieuw een wat ander aanzien. Na vijf jaar vond hij een uitdaging in zijn eigen Sallandse omgeving. Voor het Zelhems mannenkoor kwam toen dirigent Henk Peppelman. Zijn enthousiasme straalt hij met succes over op het koor, waardoor de wekelijkse repetities met veel plezier worden bezocht en zowel de kwaliteit als de kwantiteit toenemen. Enige jaren geleden werd op uitbundige wijze het gouden jubileum gevierd met allerlei activiteiten. Het bevriende kinderkoor "Jiskrica" uit Praag kwam hierbij zelfs op bezoek. Ook werd de eerste geheel eigen CD "Uit het hart" gepresenteerd. Inmiddels bestaan er plannen voor een CD met uitsluitend kerstnummers. Kortom, het Zelhems mannenkoor ziet vol vertrouwen een zonnige toekomst tegemoet!!

Foto website: Chr. Mannenkoor Zelhem.

Uitvoering van het Zelhems mannenkoor onder leiding van G.J. Scheffer.


De Dirigent G.J. Scheffer. Foto Fam. Scheffer

 De Muziekcommissie: V.l.n.r.;H. Heideman, H. Peppelman (dirigent) H. Hendriksen, A. Looman
en G. Hiddink.

Foto website: Chr. Mannenkoor Zelhem.

Foto website: Chr. Mannenkoor Zelhem.

Foto website: Chr. Mannenkoor Zelhem.

Foto website: Chr. Mannenkoor Zelhem.

Foto website: Chr. Mannenkoor Zelhem.

Website Mannenkoor. 

Hartelijk welkom op de website van het Chr. Mannenkoor Zelhem, in de volksmond het “Zelhems Mannenkoor.” Wij zijn blij dat u onze site bezoekt. Het koor, dat sinds 1949 bestaat, telt momenteel 50 leden, afkomstig uit Zelhem en omgeving. Enthousiast maken zij gebruik van het muziekinstrument dat iedereen altijd bij zich heeft: de menselijke stem. Wekelijks, op donderdagavond, van 19.45 tot 22.00 uur komen de leden samen om te repeteren en van zich te kunnen laten horen bij diverse optredens. Om nader kennis te maken met het koor kunt u door onze website “surfen”,  maar u bent natuurlijk ook altijd welkom op onze repetitieavond. 

Wij wensen u veel plezier op onze site maar hopen u ook graag “in levende lijve” te ontmoeten.

Foto website: Chr. Mannenkoor Zelhem.

Het Heidebloempje, de latere Chr. Zelhems Oratoriumvereniging.

Historie

De oprichting in 1885. Dhr.van Rooyen was de oprichter van het Heidebloempje. Hij kwam uit de stal van hoofdonderwijzer H.J. van Lummel. Soms werd eerst een mannenkoor opgericht, maar meestal werden al snel ook de dames uitgenodigd. Eén van de voorbeelden hiervan is het Zelhems Christelijk Oratoriumkoor, dat in 1885 onder de naam "Het Heidebloempje" werd opgericht. Zoals het in Zelhem gebeurde, ging het op veel plaatsen. Bij het ontstaan van koren in de laatste decennia van de negentiende eeuw spelen onderwijzers een belangrijke rol en waren jongelingsverenigingen dikwijls het startpunt. Ook hier was dat het geval, in de statuten staat: "geen jongeling kan lid der Vereeniging zijn, die niet tevens lid der Christelijke Jongelings Vereeniging is". In de tijd die volgde was de mogelijkheid geopend voor dames om lid te worden van de zangvereniging. In de stauten komt het volgende artikel voor: "nieuwe vrouwelijke leden moeten door een lid worden voorgesteld en in de volgende vergadering wordt over hunne al of niet toelating met gesloten briefjes gestemd".

H.M.J. van Rooyen. Foto: H.H. Hennink

Artikel 2 uit de statuten van 1913:
De Vereeniging stelt zich ten doel door het zingen van Psalmen en andere haar passende liederen, zich te oefenen in den zang, teneinde op deze wijze nog bevorderlijk te zijn aan de uitbreiding van Gods Koninkrijk.

In 1885 kwamen ze op zondagavond bijeen in de Loo-school aan de Grintweg. In het begin konden alleen leden van de Chr. Jong. Vereniging boven de 16 jaar meezingen. Voorzitter en dirigent was meester Rooyen, later is meester J.H. Bögeholtz meer dan twintig jaar dirigent geweest.

In 1977 is het koor toegetreden tot de groep Oratoriumvereniging van de Koninklijke Christelijke Zangersbond en gaat sindsdien door het  leven als Chr. Zelhems Oratoriumkoor. Zij zijn zich toen gaan bezighouden met het instuderen en uitvoeren van grotere werken met begeleiding van orkest en solisten. het koor heeft werken van  o.a.  J.S. Bach uitgevoerd en verscheidene Kantates.

De dirigenten

Dhr. H.M.J. van Rooyen was de eerste dirigent van het koor. Hij was dirigent van 1885 tot ????.
De 2e dirigent was dhr. A.S. van Ingen. Hierover zijn verder geen gegevens bekend. Ook is er geen foto.
De 3e dirigent. De derde dirigent was dhr. Johann Hendrik Bögeholz. Hij werd op 10 augustus 1898 geboren in Amsterdam. Van wanneer hij dirigent was is niet bekend, maar hij was dirigent tot 1961. Johann Hendrik Bögeholz overleed op 23 oktober 1965 te Den Haag en is in Zelhem begraven.
De 4e dirigent. De vierde dirigent was dhr Kok uit Aalten. Hierover is op dit moment niets bekend en er is ook geen foto.
De 5e dirigent. De vijfde dirigent was dhr. Lammert Huizinga. Hij werd op 7 mei 1934 geboren te Arnhem. Hij werd dirigent in 1965. Onder zijn bezielende leiding is het koor uitgegroeid tot een oratoriumkoor. In 1977 trad het koor toe tot de Groep Oratoriumverenigingen van de Koninklijke Christelijke Zangersbond. Lammert was dirigent tot 1993. In 1994 werd hem het Erelidmaatschap van het Z.C.O.K. verleend. Hij overleed op 28 februari 2011 en is in Zelhem begraven.

 

Lees verder bij het Zelhems Chr. Oratoriumkoor.

________________________________________________________________________ 

Halle-Heideschool met het meestershuis 1933.

De Christelijke Boeren-Tuinders Bond afd. Zelhem en Halle.

Het Bestuur van de afdeling CBTB  in 1950

v.l.n.r.; H.J. Nijenhuis (Halle), D.J. Hilferink (Heidenhoek), G.J. Spijkers (Zelhem), G. Wissink (Winkelshoek), J.B. Makkink (Hoofd van de school), G.W. Geessink (Wittebrink), J.W. Hietland (Halle), J.G. Sloetjes (Zelhem).

Chr. Landbouworganisaties in Zelhem jubileren in het gebouw van Christelijke belangen.

1951. 25 jarig bestaan CBTB afd. Zelhem. Krantenartikel uit collectie Gerard Bruil

Het bestuur van het Halsche Veefonds. Foto: coll. Wim Eenink

Op 25 februari ?? de herdenking van het 25 jarig bestaan. Foto: uit collectie Wim Eenink

Gereformeerde jeugdvereninging Calvijn Halle 1958. Foto fam. Jansen 

Mondharmonica vereniging Crescendo te Halle. Krantenartikel uit collectie Gerard Bruil

Mysterieus instrument

De mondharmonica is jarenlang een behoorlijk mysterieus instrument geweest. Medio vorige eeuw deden virtuoze spelers er namelijk alles aan om hun speltechnieken geheim te houden, om zo hun broodwinning als muzikant veilig te stellen. Zo is bekend van Little Walter (artiestennaam van Marion Jacobs) dat hij soms met zijn rug naar het publiek toe speelde, om vooral niet te laten zien hoe hij het allemaal deed. Tot eind vorige eeuw zat iedereen voor zichzelf uit te zoeken hoe je op een mondharmonica de sounds en tonen maakt die beroemde spelers uit dit kleine instrument lijken te toveren. “Ik heb vele uren samen met mijn mondharmonica en de platenspeler doorgebracht”, zegt mondharmonicaspeler Ben Bouman. “Eindeloos uitzoeken hoe die jongens het deden.

Voor Duitse volksmuziek

De oorsprong van de mondharmonica ligt in China. Daar werden rond 3.000 voor Christus de eerste ‘vrije riet’-instrumenten ontwikkeld, de zogeheten shengs. Het principe van het vrije riet is dat stromende lucht een doorslaande tong in trilling brengt, wat een toon teweegbrengt. In 1636 is de sheng voor het eerst in de West-Europese publicaties beschreven en in 1776 zijn de eerste shengs geïmporteerd naar Europa. Dit inspireerde verschillende instrumentbouwers om met het ‘vrije riet’-principe te gaan experimenteren. De mondharmonica is in 1821 uitgevonden door de Duitser Christian Friedrich Buschmann. Hij wilde hiermee een soort mini-accordeon in de markt zetten. De accordeon (of in die tijd eigenlijk de trekzak) is een instrument dat veel in Duitse volksmuziek werd en nog steeds wordt gebruikt. De trekzak, accordeon en mondharmonica werken allemaal volgens het vrije riet-principe. In de mondharmonica noemen we dat de stemtongen. Deze stemtongen zijn van oorsprong van messing, maar tegenwoordig steeds meer van het duurzamere staal. De eerste mondharmonica was in een majeur toonladder gestemd. Op een C-mondharmonica kon je dus de tonen c-d-e-f-g-a-b-c spelen. Dit doe je door te blazen en te zuigen (‘halen’ genoemd). Met halen maak je een andere toon dan met blazen, doordat je een andere stemtong in trilling brengt. Hierdoor kun je met een beperkt aantal gaten veel verschillende tonen maken. Daarnaast zijn er nog andere methodes om het aantal tonen uit te breiden, waarover straks meer.

Bluesharp in C majeur-stemming. De bovenste rij tonen speel je door te blazen, de onderste rij door te ‘halen’.

 
De blauwe kielen aan het dansen tijdens de oogstdag in 2011 bij museum Smedekinck.
Foto: H.M. Somsen

 
De dames van de blauwe kielen in 2011 demonstreren hun breikunst in museum Smedekinck.
Links de oprichtster Hermien Nijland.  Foto: H.M. Somsen

De dames van de blauwe kielen in 2011 demonstreren hun breikunst in museum Smedekinck.
  Foto: H.M. Somsen

Geschiedenis

Christelijke Muziek Vereniging Euterpe werd opgericht op 12 november 1912. De vereniging is ontstaan als onderafdeling van de jongelingen vereniging Halle-Nijman.  De oude Nijman-school was jarenlang het repetitielokaal. In maart 1914 werd de eerste uitvoering gegeven. In 1921 brak er een slechte tijd aan en op 27 januari besloot men de vereniging op te heffen.

De echte muziekliefhebber kon zich hier echter niet mee verenigen, want in mei van datzelfde jaar was Euterpe weer een feit, maar nu onder een zelfstandig bestuur. In het begin van de jaren dertig werd de harmonie omgezet in een fanfare, oorzaak hiervan was de kleine bezetting van de klarinetten.

Muziekvereniging Euterpe bij hun 25 jarig jubileum. Krantenfoto uit 1932, collectie Willem Hartemink.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er in eerste instantie nog steeds geoefend in de Nijman school. De nummers die gespeeld werden moesten op het gemeentehuis gekeurd worden. Er mochten geen vaderlandslievende nummers gespeeld worden. Uitvoeringen in de oorlog werden gegeven in de school. De entree was 25 cent. Marslopen werd ook in de school geoefend. Alle tussendeuren werden opengezet en zo ontstond een lange gang waar gelopen moest worden.

Toen begin 1944 de school gevorderd werd door de Duitsers zijn de repetities gestaakt. De koperen muziekinstrumenten moesten worden ingeleverd bij de Duitsers die het koper nodig hadden om er granaathulzen van te maken. De leden  hebben de instrumenten laten “onderduiken”, ze verdwenen bijna allemaal bij de boeren onder het hooi. 

Na de bevrijding werden de instrumenten onder het hooi vandaan gehaald. Euterpe trok op versierde wagens door het dorp. Een maand later was de vereniging weer georganiseerd. De eerste instrumenten die na de oorlog nodig waren werden betrokken bij een muziekhandel in Tilburg. De blaasinstrumenten die gekocht werden waren gemaakt van granaathulzen. Dat was nog eens kringloop! In de jaren na de oorlog werd nog tot ongeveer 1955 in de oude Nijman school geoefend. 

Eind jaren vijftig was het moeilijk de leden bij elkaar te houden. De televisie was in opkomst en, tijdelijk, vond men het “kijkkastje” belangrijker dan de muziekvereniging. Toen men eenmaal gewend was aan de televisie werd de belangstelling weer groter. 

Euterpe omstreeks 1960  Rechts vooraan: Frits Garritsen. Foto uit collectie van fam. Maats.

Met wisselend succes werd deelgenomen aan vele concoursen. Een hoogtepunt voor Euterpe was het 40-jarig jubileum, er werd in samenwerking met de adviescommissie, die een jaar daarvoor was opgericht, een muziekfestival georganiseerd. 

Tot 1971 speelde Euterpe tijdens uitvoeringen in eigen kleding, maar met de muziekpet. In 1971 besluit de vereniging dat het tijd wordt voor een uniform, deze worden aangeschaft om het 60 jarig bestaan extra luister bij te zetten. De kosten worden geschat op 6500 gulden. Om de financiën voor de nieuwe uniformen bij elkaar te brengen wordt een actie gehouden. 

 

Op 5 januari 1974 werd de tamboerkorps, oftewel de drumband opgericht, als onderdeel van de muziekvereniging. Dit was enerzijds de wens van het bestuur om op die manier bij plaatselijke festiviteiten over een uitgebreide ritmesectie te kunnen beschikken. Maar de Halse jeugd bleek ook een grote belangstelling te hebben voor zo’n tamboerkorps. Er kon dan ook gestart worden met 28 leerlingen. De eerste maanden werd druk geoefend op plankjes, waarna kon worden overgegaan tot de aanschaf van echte trommels. De tamboerkorps droegen blauwe broeken en een witte trui. Ze vonden dat dit niet echt een uniform was, en daarom zijn ze destijds van start gegaan met een verloting. Met de opbrengst van deze verloting werden de eerste echte uniformen gekocht. Een rode cape, een blauwe broek, een witte coltrui en een hoed.

Het jaar 1999 was een bijzonder jaar voor Euterpe, met name voor de drumband. In september op de 3e dinsdag verleende de drumband met fanfare Psalm 150 uit Dinxperlo medewerking aan de optocht in De Haag ter ere van ‘Prinsjesdag’. Samen met andere Gelderse afgevaardigden ging het door de straten in Den Haag en aan de Korte Vijverberg vormden ze samen de burgererewacht voor de Koninklijke stoet.

Tegenwoordig wordt de drumband niet meer drumband genoemd, maar slagwerkgroep.

De slagwerkgroep in de Dorpstraat. Foto: website Euterpe.

Muziekvereniging Euterpe bestaat uit verschillende onderdelen. De fanfare, slagwerkgroep en het leerlingenorkest. Ook het dweilorkest “Niet zoegen, moar Bloazen”, is onderdeel van Euterpe.

Muziekvereniging Euterpe heeft een zeer actieve adviescommissie. Zij organiseren 2 x per jaar een grootse rommelmarkt, in mei en op de 1e zondag in september tijdens de Halse Dag. Ook verzorgen zij de verlotingen tijdens de diverse concerten en staan de vereniging met raad en daad bij.

Al vele jaren verkoopt “Euterpe” op de zaterdag voor Pinksteren de “muzikale haantjes” in Halle en omstreken. De opbrengst hiervan is bestemd voor het aanschaffen van nieuwe instrumenten en/of uniformen.

Euterpe is door haar optredens en diverse activiteiten dan ook bekend en geliefd bij velen. Dit blijkt mede door het grote aantal donateurs die de vereniging elk jaar weer de nodige financiële steun geven. Zij ontvangen 1 x per jaar de “Euterpers”, het verenigingsblad waarin diverse wetenswaardigheden en andere leuke en/of interessante mededelingen staan. 

Voor meer informatie bekijk de website: www.euterpehalle.nl

Logo Batmintonclub Zelhem

In 2004 vieren we ons 30 jarig bestaan. Voor onze leden, die hun slagen en tactiek willen verbeteren hebben we een trainer in dienst. We hebben twee teams die competentie spelen. Traditioneel spelen we op maandagavond in Sporthal De Pol van 19.30 tot 22.30 uur.

2019:  De badmintonverenigingen in Hengelo, Steenderen, Zelhem en Vorden slaan de handen ineen. Ze fuseren niet, maar vormen samen één nieuwe, overkoepelende club.

Van links naar rechts de vier voorzitters Peter van Dijk (Flash Vorden), Jan Klein (Badmintonclub Zelhem), Ine Galle (Badminton Club Steenderen) en Hans Zweverink (Hengelose Badminton Club). © theo kock persfotografie

Steeds minder leden: Bronckhorster badmintonners bundelen krachten.
Door Luuk Stam geplaatst op 28-11-2019

Leden van de vier badmintonverenigingen in de gemeente Bronckhorst gaan hun competitiewedstrijden vanaf volgend seizoen afwerken voor één en dezelfde club: Bronckhorst badmintont samen, afgekort als BBS. Deze nieuwe club is inmiddels opgericht en gaat ruim zestig leden tellen. De jeugd speelt al onder de nieuwe naam.

De Hengelose Badminton Club (HBC), Badminton Club Steenderen (BCS), Badmintonclub Zelhem en Flash Vorden blijven als recreatieve verenigingen bestaan, maar trekken al hun teams terug uit de competities van de Nederlandse badmintonbond. Leden die competitie willen spelen, worden behalve lid van hun eigen club ook lid van het overkoepelende BBS.

Recreatief

Ongeveer een derde deel van de badmintonners in Bronckhorst speelt alleen recreatief: trainingen en onderlinge toernooien. Dat blijft in elk dorp mogelijk. ,,Iedere vereniging houdt de eigen clubkas, eigen leden en eigen identiteit’’, zegt Hans Zweverink. Hij was al voorzitter van het Hengelose HBC en wordt nu ook voorzitter van BBS.

Is er één gebles­seerd, ziek of heeft hij of zij een feestje, dan zit je vaak al met een probleem

Hans Zweverink, Voorzitter BBS

De samenwerking tussen de vier clubs kwam tot stand rondom de Special Olympics in 2018, toen ze samen in Bronckhorst het badminton organiseerden. Sindsdien is er een maandelijkse tossavond, waarbij de badmintonners afwisselend in Hengelo, Steenderen, Zelhem en Vorden bij elkaar komen voor onderlinge wedstrijden.Hier kwamen steeds dezelfde problemen ter sprake. Bij alle clubs is het door teruglopende ledenaantallen alsmaar moeilijker om teams gevuld te krijgen. Een badmintonteam bestaat uit twee mannen en twee vrouwen. ,,Is er één geblesseerd, ziek of heeft hij of zij een feestje, dan zit je vaak al met een probleem”, schetst Zweverink de huidige situatie.

Geen fusie

De clubs vroegen bij de bond meerdere malen of het mogelijk was om spelers van elkaar te lenen. Dat bleek niet toegestaan. Op een fusie zitten veel leden niet te wachten. ,,Ze hebben toch een gevoel bij hun eigen club”, zegt Ine Galle van BC Steenderen, die blij is met de nieuwe overkoepelende vereniging. ,,Zo hoeft niemand iets op te geven.’’

In eerste instantie zullen de huidige teams in dezelfde samenstellingen binnen de nieuwe club ondergebracht worden. Later zal dat meer door elkaar gaan en zullen de sterkste spelers in de hoogste teams samenkomen. ,,Dat betekent ook dat het algehele niveau stijgt en dat je die spelers meer uitdaging kunt bieden’’, zegt voorzitter Zweverink.

Voor de bezoekende teams wordt het wel opletten geblazen, want een uitwedstrijd tegen BBS kan straks in Hengelo, maar ook in Steenderen, Zelhem of Vorden zijn. Het maakt de thuisclub juist flexibel. ,,In de wintermaanden is de sporthal bij ons vaak bezet vanwege het stratenvolleybal”, zegt Zweverink. ,,Straks kunnen we gemakkelijker uitwijken.’’

Berkelland werkt ook samen

- In Berkelland bestaat een soortgelijke samenwerking, met daarbij ook badmintonvereniging Grol uit Groenlo. De club werkt samen met BC Yapton (Eibergen), BC Babo (Borculo), BC Dynamo (Neede) en BC Ruurlo.

- Ook hier is een fusie een te grote stap. De vijf verenigingen brachten spelers bij elkaar waarmee ze zelf geen team konden vormen. Deze groep van zo’n vijftien spelers zijn verdeeld over twee teams van BV Grol.

- Die club had deze teams al ingeschreven voor de competitie, maar kon ze op eigen kracht niet vullen. ,,Daarom was dit de meest praktische oplossing”, zegt Marc Tiellemans van BC Yapton. ,,Wij zoeken nog naar hoe dit in de toekomst vorm te geven.”

- De ontwikkelingen in Bronckhorst noemt hij heel interessant. ,,Ik denk dat zo’n overkoepelende club voor veel verenigingen in kleine kernen potentie biedt.”

 

 
Elim Christelijke jongerenvereniging te Halle.  Krantenartikel uit collectie Gerard Bruil.

Begrafenisvereniging Zelhem, 2005 opgeheven.	Adres: Kerkhoflaan 5, 7021 ZW Zelhem
Aan dit artikel van de Stichting Oud Zelhem werken mee:
H. Jonas
H.M. Somsen

Advertentie uit Contact Bronckhorst Zuid van 22 maart 2005

Door: Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers, laatste wijziging 10-09-2013

Geschiedenis
De kerk is ook betrokken bij het begraven. De predikant voor de geestelijke zorg, de diaconie voor het leveren van de doode- of lijklakens. Na de begrafenis werd een soort houten huisje over het graf gezet en afgedekt met een zwart dode- of lijklaken. Wie het kon betalen, kon het laken op drie zondagen door de doodgraver over het graf laten leggen; nog beter gesitueerden lieten dat op zes zondagen doen. De opbrengsten van de lijklakens kwamen ten goede aan de armen.De begrafenisvereniging Zelhem heeft een lang verleden. Niet als vereniging, maar als een onderdeel van de diaconale taak binnen de Hervormde Gemeente Zelhem.
De oudste gegevens zijn te vinden in de archieven van, wat tegenwoordig heet De Protestantse Gemeente Zelhem. In 2007 is een boek, geschreven door Gerrit Rijsdorp verschenen, getiteld 12 Eeuwen Lambertikerk, geworteld in de gemeenschap van Zelhem. In hoofdstuk 13.5 gaat hij in op het "Begrafenisfonds" en begraven van de overledenen in Zelhem.Overleed in vroeger tijden iemand, dan zorgden de naobers *  voor het begraven. Zij deden de aanzeggingen in de buurt, maakten alles gereed voor de begrafenis in het huis van de overledene, zorgden voor vervoer naar het kerkhof, later, vanaf 1829, naar de algemene begraafplaats.Was iemand in het dorp overleden, dan werd de kerkklok om 10.00 uur geluid. Was het iemand uit het buitengebied, dan om 11.30 uur. De schoolmeester, die 's zondags ook koster en voorzanger en voorlezer in de kerk was, was heel vaak ook de doodgraver. Voor het openen en dichtmaken van een graf mocht hij in 1829 vijfenzeventig cent (35 eurocent) vragen.

Begraven door de diaconie kwam ook voor vanwege overledenen en nabestaanden die het helemaal niet konden betalen.
Begin twintigste eeuw komt de lijkkoets in beeld. In 1927 komt in de kerkenraad de aanschaf ter sprake en na onderzoek komen ze terecht bij wagenbouwer Huiskamp in Winterswijk. Zelhemse boeren waren in het verleden zeer tevreden over Huiskamp als wagenbouwer en zo gebeurde het dat hij de eerste door hem te bouwen lijkwagen aan Zelhem gaat leveren. (Huiskamp is tot in de eenentwintigste eeuw bouwer van lijkwagens en –auto's geweest).
Bij het Rusthuis in de Weverstraat wordt een schuurtje voor de lijkwagen gebouwd en de verhuur vindt plaats via de diaconie. Gratis voor de armen; verder fl. 5,--, fl 12.50 of fl 20,- al naar gelang men een eenvoudige of opgetuigde wagen en paarden wil hebben.


De door Huiskamp te Winterswijk vervaardigde rouwkoets.

Al met al is het de opmaat tot meer. In 1956 zijn er geruchten over het oprichten van een begrafenisonderneming door derden. De diaconie wenst dat werk onder zich te houden en richt een begrafenisfonds op. Inwoners kunnen zich verzekeren tegen de kosten van een begrafenis en in 1961 zijn er al 140 gezinnen lid. 
Op zeker moment komt de vraag of het wel een taak is voor de diaconie zich met verzekeren en begraven bezig te houden. De conclusie wordt "neen". Het werk wordt verzelfstandigd tot een begrafenisonderneming, wel uitgaande van de diaconie, zodat men zeggenschap houdt.

UBO
De UBO blijft de verzekeringen verzorgen. Een beheerscommissie regelt de zaken en boekhouder Hebbink die ook de diaconale boekhouding verzorgt, doet de administratie. In 1972 komt gebouw Dennenlust tot stand. Er komt een opbaarruimte bij een garage voor de lijkauto.

Rond 1978 krijgt de diaconie van de kerkenraad de vraag voorgelegd, of een begrafenisonderneming nog wel tot de kerntaken van de diaconie behoort. Na rijp beraad binnen de diaconie, gaan de diaconie en begrafeniscommissie met elkaar in gesprek. De commissie vindt de tijd er nog niet rijp voor. Men blijft het als een diaconale taak zien die niet zo heel veel tijd vraagt. Wil de diaconie toch doorzetten, dan zal men daarin meegaan. September 1980 besluit de diaconie unaniem tot loskoppelen. Een begrafenisvereniging wordt opgericht en een 'bruidsschat' maakt er een onderdeel van uit.

Op 21 mei 1982 wordt de akte gepasseerd. "Begrafenisvereniging Zelhem" is een feit!
In art.2.4 staat expliciet de vereniging is te beschouwen als een ononderbroken voortzetting van de begrafenisonderneming, uitgaande van de diaconie van de Hervormde Gemeente Zelhem, die bij besluit van tien september negentienhonderd tachtig tot ontkoppeling heeft besloten.De tijd gaat voort. Inzichten veranderen. Begraven en wat er allemaal bij komt kijken vraagt een professionele aanpak. Niet meer als kleine plaatselijke vereniging. Men besluit in gesprek te gaan met enkele professionele ondernemingen en in 2005 is het en feit.


Herman Tomesen uitvaartverzorging plus
Opheffing per 1 juli 2005 en voortzetting vanaf die datum door Herman Tomesen uitvaartverzorging plus.

Foto 2011 gemaakt door Gerrit Dales.

Herman Tomesen uitvaartverzorging plus stopt na ruim 10 jaar en komt het uitvaartcentrum in handen van GUV
Uitvaartcentrum Dennenlust Kerkhoflaan 5. Foto:2004 Herman Jonas. 

GUV Uitvaartcentrum Zelhem

GUV heeft voor de regio Zelhem een eigen uitvaartcentrum genaamd Dennenlust. Aan de rand van Zelhem, naast de begraafplaats gelegen biedt dit uitvaartcentrum veel rust en geborgenheid. Er zijn diverse ruimtes, die het mogelijk maken een dienst of een koffietafel te houden. Er is een ruime parkeeruimte bij het gebouw aanwezig.

GUV Uitvaartverzorging heeft in Zelhem vele mogelijkheden in intieme sfeer. Wij informeren u graag uitgebreid over sfeervolle zaal en onze 24-uur kamer. Ook kan GUV in Zelhem u voorzien van catering naar wens. Wij komen natuurlijk vrijblijvend bij u thuis en bespreken uw wensen.