Vroeger werden de doden begraven in de kerk, en op het kerkhof rondom de Lambertikerk.

Vanaf 1808 vindt de overheid vanwege de stank en om gezondheidsreden niet meer verantwoord dat er in een kerk begraven wordt. Wegens de stank is de uitdrukking rijke stinkerd hiervan afgeleid. Ook op de kerkhoven binnen de bebouwde kom van een stad of een groter dorp mag niet meer begraven worden.

De burgemeester en wethouder moeten omzien naar een plek buiten het dorp. Daar maken ze geen haast mee. Na veel aandringen van de hogere overheid wordt uiteindelijk in 1828 de algemene begraafplaats aangelegd. De inwoners krijgen de gelegenheid om een graf te kopen en het is mogelijk overledenen op de nieuwe begraafplaats te herbegraven en de eventuele grafsteen over te zetten. De eerste persoon die er begraven is Harmina Reindsen op 24 januari 1829.

Krantenartikel uit Arnhemsche courant 11-12-1828

Witte gedenkstenen waarop de namen vermeld staan van luchtmachtmilitairen die in de oorlog op Zelhems grondgebied zijn gesneuveld. Allen waren bemanningsleden van geallieerde vliegtuigen die tengevolge van vijandelijke acties neerstortten. Vijf van hen behoorden tot de Australische (R.A.A.F), een tot de Canadese (R.C.A.F.) en tien tot de Engelse luchtmacht (R.A.F.). Een lid van de R.A.F. kon helaas niet worden geïdentificeerd.

De grafsteen van Reindsen, deze is als eerste op het kerkhof begraven in 1829.
Het graf is geruimd, maar de steen is ingemetseld in het poortgebouw.Foto uit collectie Eef Oosterink