Je bent nog jong en denkt: het leven is maar kort,

Hoogste tijd dat ik eens burgemeester word.

Als burgemeester heb ik alles voor elkaar

Gezellig elke dag met Bromsnor en met Saar.

Een rustig plaatsje, stond er in de Staatscourant,

Met lieve mensen en totaal geen trammelant.

Sollicitatiebrief gaat in de brievenbus

En dan zo’n raar gevoel: dat is de twijfel dus.

Heb ik het wel goed gedaan?

Doe ik het wel goed?

Moet het deze kant op gaan

Wordt het wat op deze voet?

Heb ik het wel goed gedaan?

Staat mijn beslissing vast?

Moet het deze kant op gaan

Of vallen er straks lijken uit de kast?

Maar goed, je wilt uiteindelijk toch naar de top

En pompt de banden van je kruiwagens eens op.

En aan de commissaris heb je ook geen kind,

Zo simpel als jij mensen om je vinger windt.

De intocht op een koude dag is het begin.

Een lange stoet van boerenwagens haalt je in.

Er valt een sneeuwbui wanneer de fanfare speelt

En uit een kruik wordt oude klare rondgedeeld.

Je intocht is het warmste welkom van de eeuw.

De zon breekt door en waar jij gaat daar smelt de sneeuw.

Terwijl de paarden voortgaan in gestrekte draf,

Komt weer de twijfel knagen en je vraagt je af:

Heb ik het wel goed gedaan? …

Dan één, twee weken met alleen maar wittebrood.

Je bent de favoriet, zowel van rooms als rood.

Toch is er hier geen Saartje die je graag verwent

En Swiebertje en Bromsnor zijn ook onbekend.

Je wordt intiem met groepen, sekten, straten, clubs.

Een heel apart soort liefde met de hele bubs.

Je jaren gaan voorbij, geketend in het ambt,

Zo maar gesmolten tijd die al te snel verdampt.

Het eerste kievitsei, een haastig persbericht,

De plannen voor een rondweg, nader toegelicht.

Je doet de kermis en je lost het eerste schot  

En tussendoor doe je een grauw café op slot.

En voer je op een jubileum net het woord,

Steevast die actievoerder die de boel verstoort.

Nee, nee, je maakt niet enkel vrienden in je werk.

Dan komt de twijfel weer en soms is die heel sterk:

Heb ik het wel goed gedaan?

Als dan na zoveel jaar de tijd komt van voorbij,

Zet dan niet zelf je wapenfeiten op een rij.

In de profielschets die nu zeker spoedig komt,

Staan al je feilen en gebreken opgesomd.

Of je nu hoog of laag zat, ‘t is maar hoe je ’t ziet,

Zo’n baan waarin je baas bent en toch ook weer niet.

De twijfels hebben nu hun dure plicht gedaan

En kunnen dus in het archief te ruste gaan.

In_de stilte van je kamer, als_de lichten zijn gedoofd

Koester je je idealen, waar_je nog altijd in gelooft.

Geheel jezelf en niet meer in het volle licht.

De vensters van het glazen huis kunnen nu dicht.