Gerhardus Buursink (12-10-1805) - Elisabeth Berendina van der Stroom (20/10/1804 - 20/8/1856) woonden in Zelhem in huis A14. Gerhardus was evenals zijn vader deurwaarder bij de gemeente Zelhem, en werd later koopman. Bij de verdeling van de gronden van de Marke in 1829 had Gerhardus recht op grond, 1 morgen 360 roeden. Mogelijk de Buursinkswei ten westen van de Doetinchemseweg. Samen met D. Berendsen heeft hij in 1857 de Buursink molen laten bouwen op perceel N1302, nu Doetinchemseweg 62, met als molenaar Scholten.

Na de dood van Gerhardus en Elisabeteth woonde hun zoon Gerrit (12/3/1841 - 25/1/1895) in dit huis met Willemina Meuleman uit Vorden. Gerrit Buursink was eerst schilder, daarna koopman en eigenaar van de Buursinkmolen. Hun zoon Herman Teunis (20/2/1879 - 3/4/1956) had aan de overkant van de straat een bakkerij en kruidenierswinkel.

Na de dood van Gerrit Buursink in 1895, werd namelijk een zekere G.J.J. Gussinklo eigenaar van deze molen en onderstaand huis. Hij trouwde met de wed. Wilhelmina Kleinhesselink-Ormel uit Dinxpero. Zij had een dochter, Aleida Johanna Kleinhesselink (1885) die met Lodewijk Johan Ruesink (21-3-1886) trouwde (28-3-1907) en aan de overkant van de straat gingen wonen (A86, sectie 2183). Een huis dat Gussinklo een jaar daarvoor van de erven van smid Ruesink had gekocht met de mededeling dat er nimmer enen smidsaffaire mag worden uitgeoefend.

Het pand van Gussinklo is door notaris Ramspek uit Doesburg via een veiling verkocht op 12 juli 1931. In opdracht van de fam. Molenkamp gesloopt. In de zomer van 1933 is de eerste steen gelegd van het huidige pand waar de fam. Schoenmaker het woonhuis en postkantoor hebben gebouwd. Na de pensionering van Schoemaker en de verplaatsing van het postkantoor is het pand dubbel bewoond door diverse familie's. 

De Zelhemse tak van de familie Buursink en hun grafkelder.

Door H.M. Somsen

Garrit Buursink was de eerste Buursink die zich in Zelhem vestigde.
Hij werd in 1761 in Buurse (gem. Haaksbergen) geboren en werd verwer ( schilder). Hij trouwde in Zelhem met Johanna Francina Wijnveld een echte Zelhemse die in 1761 werd geboren.
Na hun trouwen in 1795 vestigde hij zich als verwer en deurwaarder op huis 67, in de Koestraat, rechts naast café de Ploeg, in veel oude aktes uit die tijd staat hij als deurwaarder vermeld.
Het echtpaar Buursink- Wijnveld kreeg 5 kinderen, waarvan er enkele jong stierven.
Garrit Buursink stierf op 21-12-1828 in Zelhem, maar werd in Markelo begraven.
Zijn vrouw Johanna Francina Wijnveld stierf pas 25 jaar later op 22-3-1853 en werd in graf 1.002 op de nieuwe Algemene Begraafplaats aan de Kerkhoflaan, in eigen gekochte grond begraven.
Van hun twee zonen die de stamboom voortzetten, trok Arnoldus Buursink, geboren in 1803, weg uit Zelhem, hij werd beroepsmilitair en trok het hele land door om op 24-1-1876 in Helmond te sterven.
Zoon Gerhardus, (1) geboren in 1805, bleef in Zelhem wonen en zette de Zelhemse Buursink tak voort. Hij trouwde op 7-6-1829 met Elisabeth Berendina van de Stroom (2) en volgde zijn vader op als deurwaarder en werd later koopman.
Van de kinderen uit het huwelijk van Buursink- van de Stroom, was zoon Gerrit Buursink, geboren 1841 (3) eerst verwer, glazenmaker en later koopman, kredietgever en was de eigenaar van de Buursink’s molen in de “Stikken”, Doetinchemseweg 62.
Uit zijn huwelijk met Reindina Willemina Meuleman (4), geboren 1840 in Vorden, werden 9 kinderen geboren, waarvan zoon Herman Teunis Buursink, geboren in 1879, in 1921 trouwde met Hendrika Middeldorp. Herman Teunis werd  bakker/ kruidenier in de Smidsstraat tegenover zijn ouderlijk huis. Na 1941 werd de bakkerij overgenomen door bakker Theo Nijland,  Pieter Ditzel, daarna Eef Jansen en nu Henry Scholten.
Zijn vrouw Hendrika Buursink- Middeldorp was al overleden in 1933, zodat H. T. Buursink achterbleef met dochter Jopie van 11 jaar, en alleen de kruidenierszaak aanhield totdat hij in 1941 naar de Palmberg verhuisde.
Herman Teunis Buursink en zijn vrouw Hendrika liggen 1^e klasse begraven, op de Zelhemse begraafplaats, samen met hun schoonzoon W. den Boeft  † 2006
De Buursink’s genummerd 1-2-3-4-liggen begraven in de familiegrafkelder op het oudste gedeelte van de Algemene Begraafplaats aan de Kerkhoflaan in Zelhem. Deze grond voor de grafkelder hadden zij in 1828, net als 140 andere Zelhemmers van de gemeente Zelhem gekocht. Deze grafkelder is inmiddels vervallen aan de gemeente Zelhem en bevind zich, net als de grafkelder van Evert Jan Wentholt aan het 1^e zijpad op het oudste gedeelte van de begraafplaats.
Gegevens over deze oudste gedeeltes, het oudste of 1^e gedeelte staat op de internetsite van Oud Zelhem, www.oudzelhem.eu, waar u kunt lezen wie er graven hadden gekocht als compensatie voor de oude grafrechten op het kerkhof om de Lambertikerk.

Standsverschillen rond 1900

Dooor H.M. Somsen

 Antonia Maria Buursink 1874-1905

De vrouw op de foto, de Zelhemse mej. A.M. Buursink, (1874-1905) draagt een witte schort en een plooi rozet op haar hoofd, zij was de ongetrouwde zus van Gerhardus Buursink (1872-1946), die in Markelo molenaar werd op de Buursink molen. Zij hielp haar broer daar in de huishouding.

Voor de meeste meisjes rond 1900 was een carrière als dienstmeisje voor dag en nacht bij dorpsgenoten die personeel konden betalen de enige optie.
Doorleren na de lagere school was er vaak niet bij, er moest geld verdiend worden.
Hun voornaam, bv. Trui werd meestal gekoppeld aan haar werkadres, b.v. Trui van de dokter, Aaltje van de notaris enz.
Ging het dienstmeisje trouwen, dan zegde ze haar “dienstje” op en werd hierna “vrouw” genoemd, gevolgd door haar mansnaam.
In de winkels werd zij dan bij voorbeeld vrouw Jansen genoemd en kon zij dan nog wel eens in deeltijd een werkhuis krijgen bij verschillende adressen, als was, -werk- of poetsvrouw tegen een mager salaris.
Voor ongetrouwde vrouwen, bleef weinig anders over dan als huishoudster in een gezin, de zieke of overleden moeder vervangen tot de kinderen volwassen waren, om daarna een nieuwe baan als huishoudster te zoeken.
De sociale status van een vrouw hing af van haar huwelijkse staat, als haar man overleed, dan werd zij mej. de weduwe van, b.v. Jan Jansen.
Pas bij haar overlijden kwam haar doop- en meisjesnaam in het overlijdensregister te staan, maar soms ook alleen, vrouw Jansen.
De ongetrouwde broers en zussen van grote boerengezinnen bleven hun leven lang meehelpen op de boerderij en werden door iedereen met oom of tante aangesproken.