Halseweg 44 - Gegevens
-
Huidige benaming:
Wilhelmina
- Huidig adres: Halseweg 44
- Staat in: Halle
- Verbouwing(en): Gebouwd in 1936
- Eigenaar: Wolter Coops, koopman
- Woonplaats: Doetinchem
-
Kadasternummer(s):
B 399 heide
-
Bevolkingsregister en huisnummers vanaf 1829:
1829: heide 1925-1939: --- -8a-G12 Derk Jan Overbeek en Johanna Hendrika Saalmink. ingeschr. 1937 1940-1964: G12 D.J. Overbeek en J.H. Saalmink. 1965-2001: Halseweg 44 D.J. Overbeek † 2001 en J.H. Saalmink † 1995. 2001-0000: Halseweg 44 J. Wolters -
Veldnamen:
Boerderij en Veldnamen Zelhem. blz: 94 kaart 18/4
Overbeek heeft de grond gekocht van Dhr. H.E. Knaake, cultuur/woeste grond.
Armenbos
Stoevezand -
Opmerking:
Oorlogs herinneringen vann Gerrit Overbeek.
'Eggs for cigarettes', Gerrit uit Zelhem sprak al Engels toen hij 6 was
HALLE - Gerrit Overbeek heeft mooie herinneringen aan de bevrijders van Zelhem. Hij bedreef als 6-jarige levendige ruilhandel met de voorbijtrekkende soldaten. Voor Bennie Looman en zijn zus Gerda Vleemingh-Looman was de bevrijding helemaal geen feest: zij waren een week daarvoor alles kwijtgeraakt door geallieerde bommen. Hun verhaal is te zien in ons tv-programma '75 jaar vrijheid: in het spoor van de bevrijders', waarin we woensdag stilstaan bij de bevrijding van Zelhem.
Gerrit Overbeek is zes jaar als hij de eerste geallieerde voertuigen langs zijn huis aan de Halseweg ziet aankomen. 'We zagen in de loop van de eerste paasdag een paar open vrachtwagens van de geallieerden vanuit Zelhem komen en daar zaten gevangen genomen Duitsers in. Dat was natuurlijk juichen! En dat was eigenlijk de bevrijding.'
'Please give me chocolate'
In de dagen daarna trekt er voortdurend geallieerd verkeer langs. Voor het huis van de familie Overbeek is een bosje waar ze een tussenstop maken. Voor Gerrit en zijn buurjongen een mooie kans: 'We hadden geleerd om 'eggs for cigarettes' te zeggen. Dan hadden we een paar eieren in de hand, die we ruilden we voor rookwaar.'
De jongens hadden ook al gauw geleerd dat de soldaten repen chocola bij zich hadden. 'Dan zeiden we: 'Please give me chocolate. Ja, we waren er als de kippen bij om wat los te kloppen van die geallieerden.'
Gerrit heeft het ervaren als een tijd van spanning en sensatie. 'Maar', zegt hij spijtig: 'het is jammer dat ik niet iets ouder was om alles in zijn verband te kunnen plaatsen.'