B.J. Hekket, bekend van zijn Oost-Nederlandse-Familienamen, hun ontstaan en hun betekenis, schrijft bij de naam Woolschot: Erve bij Zelhem, in 1341 Woltschoten/Waltschoten. Ontstaan uit Walts-koten, de kotten van Walt, van de voornaam Walto of Waldo.
Wordt Walts-kotten vertaald, dan schrijft Hekket: Kotte is een spellingsvariant van Kate, en dat betekent huisje/hut. Walto/Waldo is een voornaam en betekent heerser en in Duitsland is een verwalter een overheidsbestuurder. Samengesteld zou gesproken kunnen worden van Huis van Waldo.

B.H. Slicher van Bath heeft een boek geschreven getiteld Mensch en land in de Middeleeuwen, met als ondertitel: Bijdrage tot de geschiedenis der nederzettingen in Oostelijk Nederland. Een lijvig, veel geraadpleegd boek van hoge kwaliteit. Een lijst met boerderijnamen is bijgevoegd en onder Zelhem staat o.a. Woltschotencamp, erf (Waltschoten) [met het jaartal] 1341. Dit gegeven heeft de auteur gevonden in R. Kötzschke, Rheinische Urbare Bd. II, III. Die Urbare der Abtei Werden, 1906-1917. Publikationen der Gesellschaft für Rheinische Geschichtskunde XX (Heberegister Werden).

Hekket schrijft daarover: …De Abtei Werden aan de Ruhr stamt uit de tiende eeuw. Dit klooster was op instigatie van Karel de Grote gesticht door de missionaris Liudger. De parochie Zelhem behoorde vóór 1559 tot het bisdom Münster en de hof te Zelhem was een bezitting van de abdij. 
Het is heel goed mogelijk dat ook Erve Woolschot tot die bezittingen heeft behoord. De monniken hielden een goede administratie bij en daarin zijn de namen van de erven in hun toenmalige spelling bewaard gebleven.

Of het erf Waltschoten uit 1341 en het Erve Wolschot uit 1646 dezelfde zijn en op dezelfde plaats zijn gelegen, is niet bekend.

(zie eigenaars) Aan de ene kant dus Erve Woolschot, dat al van 1341 en/of 1649 stamt en aan de andere kant, de koop van het erf eerst omstreeks 1815 van de Domeinen. Nu is het zo, dat men al jaren, zo niet generatie op generatie op een erf kon wonen, zonder dat men ooit betaald had voor de grond. Men ontgon woeste grond en boerde erop, breidde uit, ontgon verder, enz. Jaar, na jaar, na jaar. Na de Bataafs/Franse Republiek, toen Willem I Koning der Nederlanden werd in 1813, heeft hij de zaken goed willen regelen en een van de maatregelen was het vastleggen van eigendommen. Wie een oud erf had op Domeingrond en geen koopakte kon tonen, moest dat huis, erf, boerderij, nu kopen, want in principe was het niet het eigendom van de bewoner, maar van de overheid. Daartegen was veel weerstand, (zie o.a. kadastrale atlas Geldrland 1832, Ruurlo pag. 23) anderzijds berustte men er in. Mogelijk is dat laatste het geval geweest met de drie broers Woolschot, maar ook dat zou een nader onderzoek moeten uitwijzen.