In het verpondingkohier van 1646-1650, wordt de naam Kerckwijck diverse malen vermeld.
De afmeting van de boerderij, de omliggende gronden en de lasten die er op rusten
Maar ook de ruzies die voortkomen uit de gemeenschappelijke Markegronden.
De vermelding in 1612 in het Markeboek (blz. 44 Markeboek.van Roekel) over Kerckwijck; daarin  “klagen die vosters und het gantze dorp”, over Willem op Kerckwijck.
Hij wil de hele straat vrij houden “Also dat geine varcken na die Heijde door die strate moge gain na older gewointen”, hij laat de varkens, “mit honden anhissen,”opjagen ünd mit sin husgesin dair uth keeren”, tegenhouden.
Boer Willem op Kerckwijck heeft blijkbaar zo genoeg van de koeien, varkens en schapen, die zowel ’s morgens als ’s avonds naar en van de gemeenschappelijke weide’s en heidegrond worden gedreven en op hun tocht over zijn grond komen, de boel vernielen en uit zijn drinkpoelen drinken, dat hij zijn hond het vee laat opjagen en samen met zijn gezin het vee probeert tegen te houden.
In zijn frustratie dat dit niet lukt, wil hij de weg afsluiten, maar de gezamenlijke Markegenoten besluiten dat: Kerckwijck die heele strate ein ijder sal laten gebrucken onbespirt na die Heijde ain”, zodat hij het vee toch over zijn grond moet laten gaan.
Voor 1829, de volkstelling woonde Gradus Bussink en zijn vrouw Grada Winkels in een kleiner huisje dat 40 meter verder richting Halle stond.
Dit kleinere huisje werd al in 1534 vermeld als een ,“hoff, ad 1 schepel geseis, noordelijk aan het Kerckwijckerhuis”.
Gradus Bussink, glazenmaker van beroep, werd er van verdacht het huisje zelf in brand te hebben gestoke
De roddels die hierop volgden brachten hem er toe om een vloersteen bij de voordeur te laten maken met daarop de volgende inscriptie:
Laet benieder benieden
en laet praters praten,
dat God ons gunt,
moeten zij ons laten,
Kerckwijck”
Deze steen werd bij het reeds bestaande Kerckwijck ingelegd toen de glazenmaker zich daar vestigde.
Na het overlijden van zowel de glazenmaker Gradus Bussink als zijn vrouw Grada Winkels, werd Kerckwijck betrokken door diverse generaties van de fam. Hillen.
De fam. Hillen waarvan de leden o.a. dorpsonderwijzer, kerkbankspreker, koster, organist en landbouwer zijn geweest, krijgt in 1898 inwoning op Kerckwijck als de woning wordt opgesplitst in A104a en A104b. zei kolom bevolkingsregister. In de boerderij stond een kabinetorgel, (een soort harmonium met pijpen,) achter deuren die afgesloten konden worden, zodat het net een echt linnen kabinet leek.
De laatste bewoner was Marinus Hillen, hij vertrok uit de in zeer slechte staat verkerende boerderij.
De boerderij werd rond 1972 afgebroken om plaats te maken voor 2 vrijstaande woonhuizen aan de Halseweg hoek Vincent van Goghstraat.
De gronden die bij de boerderij hoorden werden al eerder door projectontwikkelaars aangekocht, ( Lieverdink, Ebu, etc.) om de Meindert Hobbemastraat en Jacob van Ruysdaelstraat te realiseren.