Doetinchemseweg 72
Peter Hakkesteegt. Foto: 12 eeuwen Lambertikerk.

1938 – 1965 Peter Hakkesteegt
Door G. Rijsdorp

Peter Hakkesteegt, *Hoornaar 19-3-1900. Zoon van ? Hakkesteegt en Aaltje de Hoop. Huwt Doetinchem 29-10-1931 met Willemina Bertha Termaat en uit het huwelijk de dochters W.E.P. *Kortenhoef 9-12-1932, A. *Mastenbroek 26-7-1936 en B.J.Th. *Zelhem 29-9-1947. Studeert theologie in Utrecht. Kandidaat in Noord-Holland 1931. Predikant Kortenhoef 15- 11-1931. Mastenbroek 27-5-1934. Eervol ontslag op eigen verzoek 01-05-1938. Hulpprediker Zelhem 1938.
Predikant Zelhem 14-09-1947 en emeritus 01-04-1965. Overleden Doetinchem 4-11-1983.

Reeds tijdens de Tweede Wereldoorlog erkent de kerkenraad de noodzaak van een tweede predikantsplaats. Wel moet daar dan financiële armslag voor zijn. In december 1946 kaart ds. Hakkesteegt de vreemde gang van zaken in een kerkenraadsvergadering aan. Hij doet het werk van een beroepen predikant terwijl hij geen ambtsdrager is en geen stem heeft. Tevens veel minder salaris ontvangt dan een predikant. Wanneer de predikant zou vertrekken is hij ondergeschikt aan de consulent. Noch over de positie, noch over de salariëring valt te juichen. Hij is wel voor drie jaar als hulpprediker aangesteld, maar meent toch dat hij de kerkenraad moet voorstellen een tweede predikantsplaats te stichten. Hij kan niet langer genoegen nemen met de functie van hulpprediker. Na breed overleg van kerkenraad, kerkvoogdij en na toestemming van de provinciale kerkvergadering wordt in 1947 de tweede predikantsplaats een feit. Ds. Hakkesteegt gaat die plaats bezetten.

 Uit het in memoriam, geplaatst in Kerkleven jrg. 42 nr 4 nemen we over: Wanneer het gezin in 1938 in Zelhem komt wonen, is hij al snel ingeschakeld bij het werk in de gemeente, die door de groei te groot was voor één predikant. Voor hem was al eens een tijdelijk hulpprediker werkzaam geweest, betaald uit een oud catechiseerfonds. Tijdens en na de oorlog onderkende de kerkenraad steeds duidelijker de noodzaak van een tweede predikantsplaats. Het lag voor de hand Ds. Hakkesteegt, die zich daartoe bereid verklaarde, aan te zoeken. Zelhem was voor hem intussen geen onbekende gemeente en andersom was Ds. Hakkesteegt voor Zelhem geen onbekende. Bovendien had hij hier al een woning, in die jaren na de oorlog niet altijd gemakkelijk daaraan te komen. Op 14 september 1947 is hij bevestigd door Ds. J.G. Woelderink, zijn zeer gewaardeerde leermeester. Ds. Hakkesteegt werd in de gemeente inzonderheid vanwege zijn pastoraat door velen gewaardeerd. Vooral de wat meer op het bevindelijke gerichte gemeenteleden voelden zich door hem aangesproken. Maar ook de meeste van zijn catechisanten mochten hem graag. Nadat Ds. Hakkesteegt op 19 maart 1965 de pensioengerechtigde leeftijd had bereikt, ging hij reeds per 1 april met emeritaat. De last van het ambt was hem vooral de laatste jaren zwaar gevallen. Met name de kerkdiensten, omdat hij niet over een welluidende stem beschikte. Zo was de rust welkom en woonde hij in Ommen, Zwolle, nogmaals Ommen en dan in Hummelo met een aantal moeilijke jaren voor hemzelf en voor zijn naasten.