Halle-Nijman

Foto uit collectie Bennie Eenink

Gerdes schrijft eind 1800 over zijn bezoek aan de school in Halle-Nijman: Van Zelhem uit is er een ongebaandeweg naar de Nijman. Hij gaat door woeste heidestreken en lage moerasgronden. Er is nog niets ontgonnen en huizen of boerderijen staan er niet. Als je aankomt in de Nijman lijkt het, of de wereld ophoudt. Behalve de school, het evangelisatiegebouw en het meesterhuis is er geen huis te bekennen, met uitzondering van een woning, de Stampert genaamd. Verder lijkt het hier het einde van de wereld.
Woont hier nog iemand? Jawel, want de school wordt bezocht door ruim 130 leerlingen en die moeten toch ergens vandaan komen. Ze wonen in kleine huisjes en armelijke hutten ergens op de Halse heide of in IJzevoorde. De bewoners uit deze streek waren zeer arm. Ze hebben enig vee in de vorm van een paar geiten en een paar varkens. Soms een koe. die o.a. trekkracht levert. In zo'n buurtschap was geen bakker, slager of kruidenier. Kinderen konden soms niet naar school omdat ze geen kleren hadden waarmee ze voor de dag konden komen. Klompen, laat staan schoenen, ontbraken dikwijls. De dochter van meester Ten Haver verteld: De kinderen komen soms met koude aardappelen op school, de rogge was op. Er kon dus geen brood gebakken worden en men moest wachten tot de nieuwe oogst.

Halle-Nijman