Hij werd krijgsgevangen gemaakt tijdens de Japanse bezetting in 1942-1945 en als arts tewerkgesteld op de beruchte Birma spoorlijn in Achter Indie, waarbij duizenden mannen omkwamen door de ontberingen waar zij aan werden bloot gesteld. In het Japanse gevangenkamp schreef hij een proefschrift over Beri-Beri, een tropische ziekte die ontstaat door vitamine B1 gebrek.

Na de bevrijding uit de Japanse gevangenschap, kwam de familie Kuypers terug naar Nederland waar hij zich in 1950 als huisarts in Zelhem vestigde. Hij nam de praktijk over van Dr. Gerritsen die met pensioen ging, en kwam te wonen op het doktershuis aan de Burgem. Rijpstrastraat 9.

Zelhem leerde dr. Kuypers kennen als een bekwaam arts en bedachtzaam mens. Dr. Kuypers was actief in het Nederlands Huisartsen genootschap en heeft diverse publicaties verzorgd voor het Ned. Tijdschrift voor Geneeskunst.
Nadat hij in 1967 afscheid genomen had van zijn huisartsen praktijk, apotheekhoudend, en die overdeed aan dr. J. van Noort en dr. Joh. De Boer, verhuisde hij met zijn vrouw naar een woning aan de Meeneweg 1.
Dr. Kuypers bleef nog 7 jaar les geven aan de leerling verpleegkundigen van het Wilhelmina ziekenhuis in Doetinchem. Voor het rondbrengen van maaltijden voor Tafeltje dekje, maakte hij tijd om zo nog in contact te blijven met oud patiënten die inmiddels hulpbehoevend waren.

Zijn gedrevenheid om de opgedane kennis met anderen te delen, uitte zich in het oprichten van twee Probus-club’s. Later raakte hij meer aan huis gebonden om zijn zieke vrouw te verzorgen. Na haar overlijden en het overlijden van zijn dochter Dineke kwam hij zelf in het verpleeghuis Den Ooiman in Doetinchem terecht, waar hij op 26 februari 2003 op 96 jarige leeftijd overleed.
Veel Zelhemmers herinneren zich de huisarts Kuypers als een bijzonder fijn mens.

Huisarts dr. C.A. Kuypers

Zelhem - Cornelis Anthonie Kuypers werd op 18-11-1906 in Vlaardingen geboren. Zijn artsenopleiding volgde hij aan de Rijksuniversiteit te Leiden vanaf het studiejaar 1930-1931. Na het voltooien van zijn specialisatie ‘Tropenarts’ werd hij uitgezonden naar de binnenlanden van Borneo en enkele jaren later werd overgeplaatst naar Bandoeng op het eiland Java.

Hij was daar tijdens de Japanse bezetting en werd van 1942 tot 1945 krijgsgevangene en als officier van de gezondheidsdienst (arts) te werk gesteld aan de beruchte Birma spoorlijn in Achter Indië, waar hij duizenden mannen en jonge jongens zag sterven door de ontberingen waaraan zij werden blootgesteld. In het Japanse gevangenkamp schreef hij een proefschrift over Beriberi, een tropische ziekte, die ontstaat door vitamine B1 gebrek. Vanuit het concentratiekamp in Tjimaki schreef hij, in het Maleis, een brief naar zijn vrouw die met de kinderen in Bandoeng verbleef.
Na de bevrijding uit de Japanse bezetting en het ontstaan van de staat Indonesië, kwam de familie Kuypers in 1946 met twee zonen en een dochter terug naar Nederland. Als K.N.I.L.-er was hij zijn leven niet meer veilig voor de nieuwe machthebbers.
In 1950 kwam het gezin Kuypers naar Zelhem om de huisartsenpraktijk van dokter A.L. Gerritsen, die met pensioen ging, over te nemen. Het gezin Kuypers betrok de huisartsenwoning aan de Burg. Rijpstrastraat 9.
Dr. Kuypers was een bekwaam arts en vele Zelhemmers herinneren hem als een bijzonder fijn mens.
Zijn tropenjaren waren een bron voor de vele publicaties die hij verzorgde voor het Ned. Tijdschrift voor Geneeskunst. Die publicaties gaven zijn collega’s in heel Nederland inzicht in de ziektes die zich voordeden onder de teruggekeerde Indische Nederlanders.

In 1967 nam hij afscheid. Hij deed zijn huisartsenpraktijk over aan de jonge huisartsen J. van Noort en J. de Boer en verhuisde naar de Meeneweg 1. Zijn gedrevenheid voor het vak, maakte dat dr. Kuypers nog zeven jaar les bleef geven aan de leerling-verpleegkundigen van het Wilhelmina Ziekenhuis te Doetinchem. Verder was hij medisch adviseur voor de patiënten op het bejaardencentrum de Zonnekamp. Ook zijn, inmiddels hulpbehoevende oud-patiënten, bleef hij zien omdat hij maaltijden ging bezorgen voor Tafeltje Dekje.
Om zijn opgedane kennis te delen, richtte hij twee Probus-clubs op die nu nog bestaan. Op latere leeftijd raakte hij meer aan huis gebonden om zijn zieke vrouw te verzorgen. Na haar overlijden en het overlijden van zijn dochter Dieneke, kwam hij zelf in het verpleeghuis Den Ooiman in Doetinchem, waar hij op 26 februari 2003 op 96-jarige leeftijd overleed. Dokter Kuypers werd na de oorlog onderscheiden met de Verzetsster Oost-Azie voor zijn werk aan de Birma spoorlijn.

Artikel uit het Contact van 2011