Aan de zuidrand van de voormalige Dunsburg-Hatterummer mark ligt de boerenhofstede 't Nijenhaoven. Ten noordoosten van de hofstede strekte zich voor 1906 een kronkelende, dubbele heuvelrij uit van ± 0,75 m. hoogte. Het grootste deel van deze rij was met eikenhakhout en opslag bedekt en gaat in een ondoordringbaar bosje verloren (Den Essink). Begin december 1906 werd het oostelijk deel afgegraven. Onder een eikenstomp kwam een urn van een oud Germaanse type te voorschijn. De hoogte bedroeg 215 mm, de grootste middellijn 40 mm, de middellijn van de opening 12 mm en die van de bodem 115 mm.
De kleur van de urn was zeer afwisselend, de gele tint van de naar binnen gebogen rand naar de buik in helderrood overging om vervolgens naar onderen, door blauw heen, zwart te worden.
Het vaatwerk was met de hand gevormd en bezat duidelijk een duimafdrukken aan de opening, waarvan de vingernaden nog zeer duidelijk waren te onderscheiden. De scheefheid van vorm, gevoegd bij de verschillende uiteenlopende wanddikten, verhoogden de ruwheid van het gehele type. Met als merkwaardigheid de kleine afmeting van de opening. Door de broosheid viel de urn al spoedig uiteen waarna geen herstel meer mogelijk was. Dicht bij de urn werd een vuursteenbeitel gevonden, waaruit blijkt, dat naast metaal ook nog stenen werktuigen werden gebruikt in die periode.